اوصاف شرکت کنندگان در حکومت عدل جهانی

با مراجعه به اناجیل پی می‌بریم افرادی که دارای صفات ویژه و خاصی هستند می‌توانند در ملکوت الهی و حکومت عدل توحیدی مشارکت داشته باشند.اینک به برخی از این صفات اشاره می‌کنیم:
1 - اطاعت
در انجیل مرقس آمده است:«به حق بر شما می‌گویم: هرکس که ملکوت خدا را همانند طفل قبول نکند داخل در آن نمی‌شود».[1]
و در انجیل متّی آمده است:«به حق به شما می‌گویم:اگر بر نگردید و همانند اطفال نشوید داخل ملکوت آسمان‌ها نخواهید شد».[2]
می دانیم که طفل ضرب المثل در اطاعت و گوش فرا دادن است.
2 - صدق در ایمان
حضرت مسیح به شاگردان خود می‌فرماید:«من به شما می‌گویم: اگر نیکی شما بر نیکی کاتبان و فریسیان زیاده نگردد داخل ملکوت آسمان‌ها نخواهید شد».[3]
کاتبان و فریسیان همان علمای یهود بودند که متصدّی وضع دینی مردم در بنی اسرائیل آن زمان به شمار می‌آمدند و صفت ریا و دغلکاری بر آنان غلبه داشت و بدون این‌که از دین و شریعت اطلاعی داشته باشند به آن نسبت‌های بی ربط می‌دادند.
3 - عمل به احکام
حضرت مسیح‌علیه السلام به شاگردان خود فرمود: «هرکس که برای من می‌گوید: یا رب، یا رب، داخل ملکوت آسمان‌ها نخواهدشد، بلکه کسی در آن داخل می‌شود که به خواست پدرم که در آسمان‌ها است عمل می‌کند».[4]
4 - استضعاف
حضرت مسیح‌علیه السلام به شاگردان خود فرمود: «خوشا به حال شما ای فقیران! زیرا بر شما است ملکوت خدا، خوشا به حال شما ای گرسنگان در این زمان که در آینده سیر خواهید شد، خوشا به حال شما ای گریه کنندگان که در آینده خندان خواهید بود».[5]
5 - تقوا
حضرت مسیح‌علیه السلام به شاگردان خود فرمود:« و مثل ملکوت آسمان‌ها همانند شبکه و توری است که در دریا افکنده شده و از هر جنس در خود جای داده است. و چون پر می‌شود صیّادان آن را به کنار شطّ آورده و از آب بیرون می‌آورند. آن‌گاه نشسته و خوب را در تشتی قرار داده و بد را رها می‌سازند. این چنین خواهدبود پایان جهان؛ زیرا ملائکه می‌آیند و بدان را از خوبان جدا می‌کنند و در تنور آتش می‌اندازند...».[6]
شبیه این اوصاف نیز در روایات اسلامی به آن اشاره شده است:
مجلسی ره به سند خود از امام صادق‌علیه السلام نقل کرده که فرمود: «ورجال کأنّ قلوبهم زبر الحدید لایشوبها شکّ فی ذات اللَّه، اشدّ من الحجر، لو حملوا علی الجبال لأزالوها... رجال لاینامون اللیل، لهم دویّ فی صلاتهم کدویّ النحل، یبیتون قیاماً علی اطرافهم، و یصبحون علی خیولهم، رهبان باللیل، لیوث بالنهار، هم اطوع له من الأمّة لسیّدها کالمصابیح، کأنّ قلوبهم القنادیل، و هم من خشیة اللَّه مشفقون. یدعون بالشهادة و یتمنّون ان یقتلوا فی سبیل اللَّه...»،[7] «و مردانی که گویا قلب‌هایشان تکّه‌های آهن است، هرگز شکّی در ذات خدا در آنان وارد نمی‌شود. محکم‌تر از سنگ است. اگر بر کوه‌ها سوار شوند آن‌ها را از جا می‌کنند... مردانی که شب را نمی‌خوابند، برای آنان در نمازشان زمزمه هایی همانند زمزمه زنبور است. شب را در حال قیام به پهلوهای خود بیتوته می‌کنند و صبح هنگام بر اسبان خود سوارند. آنان راهبان در شب و شیران در روزند. آنان مطیع‌تر نسبت به مولای خود از کنیزان نسبت به مولایشان می‌باشند. همانند چراغ‌ها. گویا که قلب‌هایشان همانند قندیل است. و آنان از خوف خدا خاشع اند. از خدا تقاضای شهادت می‌کنند و آرزو دارند که در راه خدا به شهادت برسند...».

پی نوشت:

[1] انجیل مرقس، اصحاح 10، ص 157، رقم 15.
[2] انجیل متّی، اصحاح 18، ص 87، رقم 3.
[3] انجیل متّی، اصحاح 5، ص 48، رقم 20.
[4] همان، اصحاح 7، ص 56، رقم 21.
[5] انجیل لوقا، اصحاح 6، ص 20، رقم 21.
[6] انجیل متّی، اصحاح 13 / 75 و 76 / 47 / - 50.
[7] بحارالانوار، ج 52، ص 307، ح 82.

جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir