مهدی موعودعلیه السلام در مزمور داوود
با مراجعه به مزمور 72 از مزامیر داوود پی به اشارات جالب به ظهور مهدی
موعودعلیه السلام در آخرالزمان به جهت ایجاد صلح و صفا در جهان می‌بریم.
اینک به برخی از عبارات آن اشاره می‌کنیم.
«بارخدایا! به پادشاه، سلطنت
خود را و به فرزند پادشاه عدالت خود را ببخش، تا با نیکی در میان مردمت
قضاوت کرده و در بین پایین دستان انصاف به خرج دهد.تا این‌که کوه‌ها برای
مردم حامل سلامت و تل‌ها حامل نیکی باشند. به پایین دستان مردم انصاف داده و
مسکینان را خلاصی بخشد و ظالمان را دور نماید. او در زیر نور خورشید و ماه
از گروهی به گروهی دیگر باقی می‌ماند... نیکی در روزگار او زیاد و صلح تا
زمان زوال ماه عمومی می‌شود. و از دریا تا دریا را مالک و تا دورترین زمین
را مالک می‌گردد... تمام پادشاهان بر او سجده کرده و تمام امت‌ها خادم او
می‌گردند؛ زیرا اوست که مسکین پناهنده و گرفتار بی یاور را نجات می‌دهد. او
را بر دل شکسته و مسکین عطوفت کرده و نفوس مساکین را خلاصی می‌بخشد.[1]
یهود
و نصارا در تعیین این دو شخص یعنی «مَلِک و فرزندش» اختلاف کرده‌اند. یهود
می‌گویند: مقصود از «مَلِک» در این مزمور خود حضرت داوود و مراد به «فرزند
ملک» سلیمان فرزند داوود است. ولی نصارا می‌گویند: مقصود به «مَلِک» عیسی
مسیح است.
در جواب تفسیر یهود می‌گوییم: اولاً: از آنجا که حضرت
داوودعلیه السلام در مقام خضوع و خشوع و تضرّع و مناجات با خدا است معنا
ندارد که از خودش تعبیر به «مَلِک» کند.
ثانیاً: آنچه که در این مزمور
آمده که تمام پادشاهان بر او سجده کرده و همه امت‌ها او را خدمت خواهند
کرد، بر حضرت داوود منطبق نمی‌شود؛ زیرا آن حضرت تنها سلطه‌اش بر محدوده
فلسطین بوده است.
و در پاسخ تفسیر و توجیه مسیحیان می‌گوییم: اولاً:
حضرت عیسی‌علیه السلام دارای پادشاهی و سلطنت نبود تا از خود «مَلِک» تعبیر
کند و حتی یک روز هم حکومت و سلطنت نکرد، بلکه یهود براو مسلّط شده و او
را گرفته و اهانت کردند.
ثانیاً: حضرت مسیح‌علیه السلام ازدواج نکرد و
در نتیجه از خود فرزندی به جای نگذاشت تا این‌که از خداوند بخواهد که
«عدالتش را به فرزندش مَلِک عطا کند».
ثالثاً: بیشتر صفاتی که در این
مزمور آمده قابل انطباق بر حضرت مسیح‌علیه السلام نیست. و لذا در پایان
می‌توان نتیجه گرفت که مقصود به «مَلِک» در این مزمور حضرت رسول اکرم‌صلی
الله علیه وآله و مراد به «فرزند مَلِک» حضرت مهدی‌علیه السلام است.
پی نوشت:
[1]کتاب مقدس، عهد قدیم، مزامیر داود، مزمور 72، ص 1210 - 1212، رقم 1 - 17.
جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir
